بررسی مقایسه ای موفقیت شرکت های مشمول اصل 44 قبل و بعد از واگذاری

همان طوریکه در دهه های اخیر شاهد بودیم اغلب کشورهای جهان خصوصاً کشورهای جهان سوم من جمله ایران به تبع نظام های اقتصادی دنیا سیاست خصوصی سازی را در پیش گرفته اند. طبق برنامه های تدوین شده از سوی مسئولین، یکی از اهداف خصوصی سازی در کشور ما بهبود وضعیت مالی شرکت های واگذار شده، می باشد. لذا آنچه که از فرایند خصوصی سازی مورد انتظار می باشد، اصلاح، استقلال و انعطاف پذیری لازم در نظام مدیریت و انتقال مالکیت واحدهای دولتی به اشخاص حقیقی و حقوقی است . بنابراین خصوصی سازی هنگامی می تواند منجر به افزایش کارایی داخلی بنگاهها وموسسات دولتی گردد که انتقال مالکیت را در پی داشته باشد، درغیر اینصورت مهمترین هدف خصوصی سازی (افزایش کارایی )نادیده گرفته شده است . مقصود از کارایی تخصیص منابع، هدایت منابع جامعه در فعالیتهای مطلوب و تخصیص بهینه آنها بین بخشهای مختلف اقتصاد است . از این دیدگاه در غیاب شرایط رقابتی ، تغییر مالکیت ، هیچگاه منجر به بهبود و افزایش کارایی نخواهد شد و خصوصی سازی قبل از آنکه مشکلی را حل کند، مشکل خواهد آفرید وانحصار دولتی به انحصار خصوصی تبدیل می شود که مسلماً زیان بار تر است . در این تحقیق رابطه برخی نسبت های حسابداری با موفقیت در شرکت های مشمول اصل 44 مورد بررسی قرار گرفته است،(برای دو سال قبل و بعد) نسبت های حسابداری مورد بررسی از چهار گروه نسبت های سود آوری،عملکرد، بازدهی و نسبت های نقدینگی بودند که رابطه این نسبت ها با موفقیت با استفاده از آزمون t زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که نتایج تحقیق بیانگر آنست که به دلائل مختلف موفقیت شرکت های اصل 44 بعد از واگذاری حاصل نگردیده است که عدم موفقیت به مفهوم اشتباه بودن خط مشی اتخاذ شده نمی باشد.